استاندارهای کنترل کیفیت قیر در اروپا:

قیر یک ماده ویسکوز-الاستیک است، کنترل کیفیت قیر و خواص قیر تحت تأثیر دو عامل عمده است. دما و مدت‌زمانی که قیر تحت تأثیر نیروی اعمال‌شده بر آن قرار می‌گیرد (loading time). گریدهای مختلف قیر در برابر تغییر شکل رفتارهای متفاوتی نشان می‌دهند.

برای بررسی مقاومت قیر آزمون‌های مختلفی طراحی‌شده است که از آن جمله می‌توان به آزمون اندازه‌گیری شکنندگی، حساسیت دمایی (penetration index)، نقطه نرمی، مقدار نفوذ و اندازه‌گیری ویسکوزیته اشاره کرد.

علاوه بر موارد ذکرشده تعداد زیادی تست‌های پایه توسعه‌یافته است مانند ویسکوزیته کینماتیک (kinematic viscosity)، تست کشش مستقیم و غیره که برای بررسی رفتار قیر در دماهای مختلف انجام می‌شود.

دو مورد از آزمون‌های سنتی کنترل کیفیت قیر که برای گریدهای مختلف قیر استفاده می‌شود عبارت‌اند از آزمون نفوذ و آزمون نرمی.

آزمون‌های دیگری که برای کنترل کیفیت قیر استفاده می‌شود عبارت‌اند زا:

مقاومت در برابر سختی (پیرشدگی) که عبارت است از تمایل قیر برای سفت شدن در اثر حرارت و هوا.

فلش پوینت، از مواردی است که برای حفظ موارد ایمنی هنگام کار با قیر لازم است.

حلالیت، می‌تواند معیاری برای بررسی خلوص قیر و عدم حضور مواد آلوده‌کننده در آن باشد.

تعداد زیادی تست‌های دیگر برای کنترل کیفیت قیر تعریف‌شده که بسته به کاربرد قیر مورداستفاده قرار می‌گیرند.

.

استاندارهای کنترل کیفیت قیر در اروپا:

استاندارد ( BS EN 12591: 2009) این استاندارد برای کنترل کیفیت قیر های مصرفی در آسفالت (paving bitumen) استفاده می‌شود که این قیرها شامل گریدهای ۲۰/۳۰، ۳۰/۴۰، ۳۵/۵۰، ۴۰/۶۰، ۵۰/۷۰، ۷۰/۱۰۰، ۱۰۰/۱۵۰، ۱۶۰/۲۲۰ و ۲۵۰/۳۳۰ است.

استاندارد (BS EN 13924: 2006) برای قیر و بایندرهای قیری، این استاندارد برای کنترل کیفیت قیر های گرید سخت مورداستفاده در آسفالت است.

استاندارد (BS EN 14023: 2010) برای کنترل کیفیت قیر های اصلاح‌شده پلیمری استفاده می‌شود.

استاندارد (BS EN 13304: 200) برای کنترل کیفیت قیر اکسیدشده استفاده می‌شود.

استاندار (BS EN 13305: 2009) برای کنترل کیفیت قیر های سخت صنعتی استفاده می‌شود.

.

روش انجام آزمون ها